Dz.U.05.127.1066
2006-01-01 zm.
Dz.U.05.175.1462 art.11
2007-01-01 zm. Dz.U.06.220.1600 art.8 i
42
2007-10-10 zm Dz.U. 07.176.1238 art 9
2008-11-15 zm Dz.U. 08.201.1237 art 3
2009.08.01 zm. Dz.U.2009.92.753
art. 10
USTAWA
z dnia 13 października 1995 r.
Prawo łowieckie.
(Dz.U. z 2002r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2004r. Nr 92, poz. 880, Nr 172, poz. 1802 , Nr 173, poz. 1808)
(tekst jednolity)
stan prawny na dzień 9.10.2009 r.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.
Art. 2. Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią własność Skarbu Państwa.
Art. 3. . Celem łowiectwa jest:
1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie
populacjami zwierząt łownych;
2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków
bytowania zwierzyny;
3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz
właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy
zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;
4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania
tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Art. 4. 1. Gospodarka łowiecka jest to działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny.
2. Polowanie oznacza:
1)
tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami
dozwolonymi zwierzyny żywej,
2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych za zgodą ministra właściwego
do spraw środowiska.
3. Kłusownictwo oznacza działanie zmierzające do wejścia w posiadanie zwierzyny w sposób niebędący polowaniem albo z naruszeniem warunków dopuszczalności polowania.
Art. 5. Minister właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiego Związku Łowieckiego, ustali, w drodze rozporządzenia, listę gatunków zwierząt łownych, uwzględniając podział na zwierzynę płową, grubą, drobną oraz drapieżniki.
Rozdział 2
Organy administracji w zakresie łowiectwa
Art. 6. Naczelnym organem administracji rządowej w zakresie łowiectwa jest minister właściwy do spraw środowiska.
Art. 7. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, administrację w zakresie łowiectwa sprawuje samorząd województwa jako zadanie z zakresu administracji rządowej.
Rozdział 3
Zasady gospodarki łowieckiej
Art. 8. 1. Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców.
2.
Odstrzały redukcyjne zwierząt łownych w parkach narodowych i rezerwatach,
prowadzone w oparciu o przepisy o ochronie przyrody, odbywają się na zasadach
określonych w ustawie i zgodnie z obowiązującymi okresami ochronnymi i
kryteriami selekcji.
3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie,
w oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.
3a.
Roczne plany łowieckie sporządzane są przez dzierżawców obwodów łowieckich, po
zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), i podlegają
zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim.
3b. Roczne plany łowieckie w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia sporządzane
są przez ich zarządców i podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora regionalnej
dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
3c. Roczne plany łowieckie dla:
1)
obwodów łowieckich graniczących z parkami narodowymi opiniowane są dodatkowo
przez dyrektora parku narodowego,
2) obwodów łowieckich, na terenie których znajdują się obręby hodowlane,
opiniowane są dodatkowo, w zakresie pozyskania piżmaka i łyski przez
uprawnionych do rybactwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 1995 r. o rybactwie
śródlądowym (Dz.U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm.).
3d.
W przypadku odmowy zatwierdzenia lub uzgodnienia w całości lub części rocznego
planu łowieckiego zainteresowanemu przysługuje odwołanie odpowiednio do
dyrektora regionalnej dyrekcji lub Dyrektora Generalnego Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
3e. Wieloletnie łowieckie plany hodowlane sporządzają dyrektorzy
regionalnych dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w
uzgodnieniu z marszałkami województwa i Polskim Związkiem Łowieckim.
4. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób sporządzania rocznych planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych dla sąsiadujących ze sobą obwodów łowieckich o zbliżonych warunkach przyrodniczych (rejonów hodowlanych) oraz sposób zatwierdzania rocznych planów łowieckich, uwzględniając zasadę optymalnego gospodarowania populacjami zwierząt łownych oraz ochrony lasu przed szkodami wyrządzanymi przez te zwierzęta
Art. 9. 1. Ochrona zwierzyny - poza zasadami określonymi w przepisach o ochronie przyrody - obejmuje tworzenie warunków bezpiecznego bytowania zwierzyny, a w szczególności:
1)
zwalczanie kłusownictwa i wszelkich zjawisk szkodnictwa łowieckiego,
2) zakaz - poza polowaniami i odłowami, sprawdzianami pracy
psów myśliwskich, a także szkoleniami ptaków łowczych, organizowanymi przez
Polski Związek Łowiecki - płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i
zabijania zwierzyny,
3) zakaz wybierania jaj i piskląt oraz niszczenia lęgowisk,
nor i gniazd ptasich.
2. Zakaz chwytania i przetrzymywania zwierzyny, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy szczególnych przypadków, na które
wyrazi uprzednio zgodę starosta.
3. Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych dozwolone
jest łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nieraniące pułapki, w tym
pułapki niechwytające za kończynę.
Art. 10. 1. Hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga zezwolenia starosty właściwego ze względu na miejsce prowadzenia ich hodowli lub utrzymywania, wydawanego na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Związku
Kynologicznego w Polsce oraz Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i sposób hodowania i utrzymywania chartów rasowych oraz
ich mieszańców, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ludzi
oraz, w odpowiednim zakresie, bezpieczeństwa zwierząt.
3. W przypadku niespełnienia wymagań określonych w przepisach wydanych na
podstawie ust. 2 starosta odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do cofnięcia zezwolenia, o którym
mowa w ust. 1.
5. Organem właściwym w sprawie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
jest starosta właściwy ze względu na miejsce prowadzenia hodowli lub
utrzymywania chartów rasowych lub ich mieszańców.
6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wygasa w razie zmiany miejsca
prowadzenia hodowli lub utrzymywania chartów rasowych lub ich mieszańców.
7. Rozstrzygnięcia w sprawie wydania zezwolenia oraz cofnięcia zezwolenia, o
którym mowa w ust. 1, są podejmowane w formie decyzji administracyjnej.
Art. 11. 1. Łowiectwo jest prowadzone zgodnie z podstawowymi kierunkami użytkowania terenów rolnych, leśnych i rybackich, w warunkach stałego polepszania zwierzynie środowiska jej bytowania.
2. Gospodarowanie populacjami zwierzyny wymaga w szczególności:
1)
tworzenia stałych i okresowych osłon dla zwierzyny (lasy, zadrzewienia,
zakrzewienia, remizy, osłony miejsc lęgowych),
2) wzbogacania naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny w
lasach,
3) zachowania istniejących naturalnych zbiorników wodnych,
rekonstrukcji i tworzenia nowych,
4) racjonalnego stosowania środków chemicznych w rolnictwie i
leśnictwie,
5) stosowania terminów i technik agrotechnicznych
niezagrażających bytowaniu zwierzyny na danym terenie,
6) utrzymywania korytarzy (ciągów) ekologicznych dla
zwierzyny,
7) utrzymywania struktury wiekowej i płciowej oraz
liczebności populacji zwierzyny właściwych dla zapewnienia równowagi
ekosystemów oraz realizacji głównych celów gospodarczych w rolnictwie,
leśnictwie i rybactwie,
8) ochrony zwierzyny przed zagrożeniem ruchu pojazdów
samochodowych na drogach krajowych i wojewódzkich.
3. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) i nadleśniczowie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe współdziałają w sprawach związanych z zagospodarowaniem obwodów łowieckich, w szczególności w zakresie ochrony i hodowli zwierzyny.
Art.
12. Dzierżawcy i
zarządcy obwodów łowieckich mogą, po uzyskaniu zgody właściciela, posiadacza
lub zarządcy gruntu, wyznaczać i oznakowywać zakazem wstępu obszary stanowiące
ostoje zwierzyny oraz wznosić urządzenia związane z prowadzeniem gospodarki
łowieckiej.
Art. 13. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich obowiązani są
dokarmiać zwierzynę, zwłaszcza w okresach występowania niedostatku żeru
naturalnego oraz wówczas, gdy w sposób istotny może to wpłynąć na zmniejszenie
szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych oraz w
gospodarce leśnej.
Art. 14. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz właściciele,
posiadacze i zarządcy gruntów są obowiązani zawiadomić właściwy organ
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej lub urząd gminy albo najbliższy zakład
leczniczy dla zwierząt o dostrzeżonych objawach chorób zwierząt żyjących wolno.
Art. 15. 1. Zwierzyna pozyskana w obwodzie łowieckim zgodnie z przepisami prawa stanowi własność dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, a na terenach niewchodzących w skład obwodów łowieckich - własność Skarbu Państwa.
2. Zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność
Skarbu Państwa.
3. Osoby wykonujące polowanie mogą odstąpioną im zwierzynę spożytkować
według własnego uznania, z wyłączeniem odprzedaży.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną,
podmioty właściwe do zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie
pozyskanej zwierzyny, pobrania środków pochodzących ze sprzedaży tusz oraz
należnego ekwiwalentu, uwzględniając sposób pozyskania zwierzyny, jej gatunek,
wielokrotność wartości rynkowej tuszy, a w przypadku samców zwierzyny płowej
także jej wartość trofealną.
Art. 16. 1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych przepisów.
2. Minister właściwy do spraw środowiska może wydać zgodę na chów i hodowlę zamkniętą zwierząt łownych niebędących zwierzętami gospodarskimi do celów badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej.
Rozdział 4
Działalność gospodarcza w zakresie łowiectwa
Art. 17. 1. Działalność gospodarcza polegająca na świadczeniu usług turystycznych obejmujących:
1)
polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) polowania za granicą - jest działalnością regulowaną w rozumieniu
ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr
173, poz. 1807) i wymaga wpisu do rejestru polowań, zwanego dalej
"rejestrem".
2. Organem prowadzącym rejestr jest marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, zwany dalej "organem rejestrowym".
Art. 18. 1. Przedsiębiorca wykonujący działalność, o której mowa w art. 17 ust. 1, jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1)
ustanowić obowiązkowe zabezpieczenie majątkowe roszczeń osób trzecich z tytułu
niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę,
2) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości zasad wykonywania
polowania oraz zasad ochrony przyrody lub zatrudniać osobę spełniającą ten
warunek,
3) składać organowi rejestrowemu oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie
kolejnych umów, albo dokonania kolejnej blokady środków finansowych, o których
mowa w ust. 3.
2.
Warunkiem wykonywania działalności, o której mowa w art. 17 ust. 1, jest
również niekaralność przedsiębiorcy i osób kierujących jego działalnością za
przestępstwo określone ustawą oraz przestępstwo przeciwko obrotowi
gospodarczemu.
3. Ustanowienie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
polega na:
1)
zawarciu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w
związku z wykonywaniem działalności, albo
2) zawarciu umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, albo
3) blokadzie środków finansowych na rachunku bankowym, na rzecz właściwego
zarządu województwa, w wysokości 4 % rocznego przychodu z tytułu wykonywania
przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 17 ust. 1,
uzyskanego w roku obrotowym poprzedzającym rok zawarcia umowy, jednak nie mniej
niż równowartość w złotych 20.000 euro obliczoną według średniego kursu walut
obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca
poprzedzającego miesiąc, w którym została dokonana blokada środków.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, minimalną wysokość sumy gwarancji, o których mowa w ust. 3 pkt 2, uwzględniając zakres wykonywanej przez przedsiębiorców działalności.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną , biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności.
Art. 19. 1. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie pisemnego wniosku przedsiębiorcy, który powinien zawierać:
1)
firmę oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile przedsiębiorca taki
numer posiada,
2) wskazanie siedziby przedsiębiorcy i jego adresu, a w przypadku osoby
fizycznej - również jej adresu zamieszkania,
3) numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności
gospodarczej,
4) określenie zakresu działalności, która ma być objęta wpisem do
rejestru.
2. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca składa oświadczenie następującej treści: "Oświadczam, że:
1)
dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru polowań są kompletne i zgodne z
prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w
zakresie świadczenia usług turystycznych obejmujących polowania wykonywane
przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub polowania za granicą,
określone w ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie".
3. Oświadczenie powinno również zawierać:
1)
firmę przedsiębiorcy,
2) wskazanie siedziby przedsiębiorcy, a w przypadku osoby fizycznej -
również jej miejsca zamieszkania i adresu,
3) oznaczenia miejsca i daty złożenia oświadczenia,
4) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze
wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
4. Do wniosku przedsiębiorca dołącza oryginał umowy, o której mowa w art. 18 ust. 3 pkt 1 albo 2, bądź oryginał dokumentu potwierdzającego dokonanie blokady środków finansowych, o której mowa w art. 18 ust. 3 pkt. 3.
Art. 20. 1. Wpisowi do rejestru podlegają dane, o których mowa w art. 19 ust. 1, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi rejestrowemu wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 19 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
Art. 21. 1. Egzamin ze znajomości wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez ministra właściwego do spraw środowiska.
2.
Złożenie z pozytywnym wynikiem egzaminu, o którym mowa w ust. 1, komisja
egzaminacyjna stwierdza zaświadczeniem.
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia:
1) liczbę członków komisji, o której mowa w ust. 1, oraz jej skład, tak aby w skład komisji wchodziło:
a) nie
mniej niż 3 członków spośród ekspertów z dziedziny ochrony przyrody, gospodarki
łowieckiej oraz zasad posiadania i posługiwania się myśliwską bronią palną,
b) przedstawiciel ministra właściwego do spraw środowiska - jako przewodniczący
komisji,
c) przedstawiciel Polskiego Związku Łowieckiego,
d) przedstawiciel Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
2)
dokumenty, jakie przedstawia osoba ubiegająca się o przystąpienie do egzaminu,
o którym mowa w ust. 1, umożliwiające pełną identyfikację tej osoby,
3) sposób przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając
objęcie tym egzaminem sprawdzenia znajomości przepisów dotyczących
ochrony przyrody, gospodarki łowieckiej oraz posiadania i posługiwania
się myśliwską bronią palną,
4) wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2.
Art. 22. 1. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie obrotu zwierzyną żywą oraz obrotu tuszami zwierzyny i ich częściami, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany:
1)
prowadzić ewidencję skupu w każdym punkcie skupu,
2) zapewniać badania zwierzyny i mięsa zgodnie z przepisami o zwalczaniu
chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz Inspekcji
Weterynaryjnej.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zakres ewidencji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz jej wzór, kierując się rodzajem wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu zwierzyną żywą lub tuszami zwierzyny i ich częściami.
Art. 22a. 1. Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy:
1)
przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 19 ust. 2, niezgodne
ze stanem faktycznym,
2) przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności
objętej wpisem w wyznaczonym przez organ terminie,
3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wykonywania działalności objętej
wpisem przez przedsiębiorcę.
2. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności jest:
1)
nieprzedłożenie organowi rejestrowemu oryginału umowy, o której mowa w art. 18
ust. 3 pkt 1 albo 2, bądź oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie
blokady środków finansowych, o której mowa w art. 18 ust. 3 pkt 3,
2) wykonywanie działalności poza zakresem określonym we wniosku.
Art. 22b. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
Rozdział 5
Obwody łowieckie
Art. 23. 1. Obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o ciągłej powierzchni, zamkniętej jego granicami, nie mniejszy niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa.
2. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych względami racjonalnej gospodarki łowieckiej i warunkami terenowymi, mogą być tworzone, za zgodą ministra właściwego do spraw środowiska, obwody łowieckie o mniejszej powierzchni.
Art. 24. 1. Obwody łowieckie dzielą się na obwody łowieckie leśne i polne.
2. Obwód łowiecki leśny jest to obszar, w którym
grunty leśne stanowią co najmniej 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
3. Obwód łowiecki polny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią
mniej niż 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
Art. 25. Obwody łowieckie są tworzone przy uwzględnieniu następujących zasad:
1) optymalnego zaspokojenia potrzeb w
zakresie ochrony, zachowania i rozwoju preferowanych gatunków zwierzyny,
2) unikania dzielenia zbiorników wodnych,
3) ustalania przebiegu granic po naturalnych lub wyraźnych
znakach w terenie.
Art. 26. W skład obwodów łowieckich nie wchodzą:
1)
parki narodowe i rezerwaty przyrody, z wyjątkiem rezerwatów lub ich części, w
których na obszarach wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych nie
zabroniono wykonywania polowania,
2) tereny w granicach administracyjnych miast; jeżeli jednak
granice te obejmują większe obszary leśne lub rolne, z obszarów tych może być
utworzony obwód łowiecki lub mogą być one włączone do innych obwodów
łowieckich,
3) tereny zajęte przez miejscowości niezaliczane do miast, w
granicach obejmujących zabudowania mieszkalne i gospodarcze z podwórzami,
placami i ulicami oraz drogami wewnątrz tych miejscowości,
4) budowle, zakłady i urządzenia, tereny przeznaczone na cele
społeczne, kultu religijnego, przemysłowe, handlowe, składowe, transportowe i
inne cele gospodarcze oraz obiekty o charakterze zabytkowym i specjalnym, w
granicach ich ogrodzeń.
Art. 27. 1. Podziału na obwody łowieckie oraz zmiany granic tych obwodów dokonuje w obrębie województwa właściwy sejmik województwa, w drodze uchwały, po zasięgnięciu opinii właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i Polskiego Związku Łowieckiego, a także właściwej izby rolniczej.
2. Jeżeli obwód łowiecki ma się znajdować w obszarze
więcej niż jednego województwa, uchwałę, o której mowa w ust. 1, podejmuje
sejmik województwa właściwy dla przeważającego obszaru gruntów w uzgodnieniu z
sejmikiem województwa właściwym dla pozostałego gruntu.
3. Podział na obwody łowieckie obszarów gruntów pozostających w zarządzie
organów wojskowych lub przydzielonych tym organom do wykorzystania oraz zmiana
granic tych obwodów odbywa się w porozumieniu z tymi organami.
Art. 28. 1. Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim Polskiego Związku Łowieckiego, z zastrzeżeniem ust. 1a.
1a. Obwody łowieckie podlegają wydzierżawieniu przez Polski Związek Łowiecki tylko wtedy, gdy żadne koło łowieckie nie jest zainteresowane ich dzierżawieniem i tylko do czasu złożenia oferty przez koło łowieckie.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, może, w drodze decyzji, wyłączyć obwody łowieckie z wydzierżawiania i przekazać je na czas nie krótszy niż 10 lat w zarząd z przeznaczeniem na ośrodki hodowli zwierzyny, w których - oprócz polowania - realizowane są cele związane w szczególności z:
1)
prowadzeniem wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażaniem nowych osiągnięć z
zakresu łowiectwa,
2) prowadzeniem badań naukowych,
3) odtwarzaniem populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących,
4) hodowlą rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk,
5) hodowlą zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach
leśnych,
6) prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa.
3.
Ośrodki hodowli zwierzyny mogą być prowadzone za zgodą ministra właściwego do
spraw środowiska przez: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, Polski
Związek Łowiecki, instytucje naukowo-dydaktyczne oraz inne jednostki, które do
dnia wejścia w życie ustawy prowadziły takie ośrodki. Prawo do prowadzenia
ośrodków hodowli zwierzyny jest niezbywalne.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii
Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady przekazywania w zarząd obwodów łowieckich wyłączonych z wydzierżawiania,
uwzględniając tryb postępowania, jednostkom, których zadania ustawowe dają
gwarancję realizacji celów, o których mowa w ust. 2.
Art. 29. 1. Obwody łowieckie wydzierżawiają, na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz właściwej izby rolniczej:
1)
obwody łowieckie leśne - dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe,
2) obwody łowieckie polne - starosta, wykonujący zadanie z zakresu
administracji rządowej.
3) obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu
- starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu
łowieckiego.
1a. Obwód łowiecki obejmujący obszar gruntów
pozostających w zarządzie organów wojskowych lub przydzielonych tym organom do
wykorzystania może być wydzierżawiony kołom łowieckim za zgodą tych organów.
2. Obwody łowieckie wydzierżawia się na czas nie krótszy niż 10
lat. Po upływie tego okresu dotychczasowemu dzierżawcy przysługuje
pierwszeństwo w zawarciu umowy dzierżawy na dalszy okres.
3. W przypadku podziału obwodu łowieckiego dotychczasowemu
dzierżawcy lub zarządcy przysługuje prawo wyboru dzierżawy lub zarządzania
jednym z obwodów łowieckich powstałych z podziału.
4. W przypadku podziału obwodu łowieckiego lub zmiany jego granic
następuje rozliczenie z jego dotychczasowym dzierżawcą lub zarządcą z tytułu
nadpłaconego czynszu dzierżawnego oraz nakładów na zagospodarowanie,
poniesionych w ostatnich 2 latach przed dokonaniem tego podziału lub zmian.
Kwotę ustaloną w rozliczeniu wypłaca ustępującemu dzierżawcy lub zarządcy
dzierżawca lub zarządca nowo utworzonego obwodu łowieckiego.
5. Zasada określona w ust. 4 obowiązuje także w przypadku wyłączenia
obwodu łowieckiego z wydzierżawienia w trakcie trwania umowy dzierżawy.
6. W przypadku określonym w art. 28 ust. 1a i przekazaniu przez
Polski Związek Łowiecki dzierżawionego obwodu łowieckiego kołu łowieckiemu,
następuje rozliczenie między stronami obejmujące zwrot nadpłaconego czynszu
dzierżawnego, nakładów poniesionych na zagospodarowanie obwodu za okres
dzierżawy obwodu łowieckiego przez Polski Związek Łowiecki nie dłuższy jednak
niż 2 ostatnie lata.
Art. 29a. 1. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego w szczególności powinna zawierać:
1) numer
i powierzchnię obwodu łowieckiego,
2) obszar gruntów leśnych i polnych wchodzących w skład obwodu łowieckiego,
3) kategorię obwodu łowieckiego,
4) wysokość czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego i termin jego płatności,
5) obowiązki stron umowy,
6) zasady zastosowania odstrzału zastępczego,
7) sposób i terminy rozliczeń między stronami umowy w przypadku jej
rozwiązania.
2. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego ulega rozwiązaniu w przypadku:
1)
wyłączenia obwodu łowieckiego z wydzierżawienia,
2) rozwiązania koła łowieckiego,
3) zgodnego oświadczenia stron.
3. W kwestiach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy.
Art. 30. 1. W przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego dzierżawcy obwodów łowieckich obowiązani są do udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną.
2.
Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości czynszu
za dzierżawę obwodu łowieckiego, przy czym udział ten przypada w całości
właściwemu nadleśnictwu.
2a. Czynsz dzierżawny ustala się, w zależności od kategorii obwodu
łowieckiego, mnożąc ilość hektarów obszaru dzierżawionego obwodu łowieckiego
przez równowartość pieniężną żyta, stosując wskaźnik przeliczeniowy, który nie
może być wyższy niż 0,07q żyta za 1 hektar.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku
Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) zasady kategoryzacji obwodów łowieckich, uwzględniając liczebność poszczególnych gatunków zwierzyny w określonych środowiskach jej bytowania, rodzaj i wielkość jej pozyskania oraz nasilenie czynników antropogenicznych,
2) szczegółowe zasady ustalenia czynszu dzierżawnego, uwzględniając powierzchnię i kategorię obwodu łowieckiego, stosując za podstawę do wyliczeń cenę żyta ustaloną na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 108, poz. 681 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875),
3) szczegółowe zasady ustalania partycypacji, o której mowa w ust. 1, uwzględniając niezrealizowanie rocznego planu łowieckiego w zakresie pozyskania: łosi, jeleni, danieli i saren, przy czym nie może ona przekroczyć 10% wartości wpływów ze sprzedaży tusz tych gatunków w roku poprzednim.
Art. 31. 1. Wydzierżawiający obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz dzierżawny między nadleśnictwami i gminami.
2.
Nadleśnictwu przypada czynsz odpowiadający powierzchni państwowych gruntów
leśnych, a gminom - odpowiadający pozostałej powierzchni obwodu łowieckiego.
3. Za obwody łowieckie wyłączone z wydzierżawiania zarządcy tych obwodów
uiszczają ekwiwalent równy wysokości średniego czynszu za dzierżawę, stosowanego
w obwodach łowieckich, wydzierżawionych na obszarze danej gminy lub gmin
sąsiednich, a należność rozliczają według zasad określonych w ust. 1 i 2.
Rozdział 6
Polski Związek Łowiecki
Art. 32. 1. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych.
2.
Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną.
3. Polski Związek Łowiecki oraz koła łowieckie działają na
podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów
Polskiego Związku Łowieckiego.
4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego określa w szczególności:
1)
teren działania i siedzibę Polskiego Związku Łowieckiego,
2) sposób nabywania i utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz kole
łowieckim, zasady przynależności do kół łowieckich, przyczyny utraty
członkostwa oraz prawa i obowiązki członków,
3) organy Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, ich kompetencje,
tryb dokonywania ich wyboru, zmiany bądź uzupełnienia składu,
4) zadania koła łowieckiego i sposób ich realizacji oraz zasady reprezentowania
koła łowieckiego,
5) fundusze i majątek Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, a
także sposób ich tworzenia, nabywania i zbywania,
6) warunki ważności podejmowanych przez organy Polskiego Związku Łowieckiego
bądź koła łowieckiego uchwał,
7) sposób ustanawiania składek członkowskich oraz wpisowego na rzecz
Polskiego Związku Łowieckiego i koła łowieckiego,
8) zasady uchwalania i dokonywania zmian statutu,
9) zasady postępowania wewnątrzorganizacyjnego,
10) wzory deklaracji członkowskich w Polskim Związku Łowieckim oraz kole
łowieckim,
11) sankcje dyscyplinarne za naruszenie obowiązków członkowskich,
12) warunki i sposób łączenia się, podziału, rozwiązywania oraz likwidacji koła
łowieckiego.
5. Osoba fizyczna może zostać członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, jeżeli:
1) jest
pełnoletnia,
2) korzysta z pełni praw publicznych,
3) nie była karana za przestępstwa wymienione w prawie łowieckim,
4) nabyła uprawnienia do wykonywania polowania,
5) złożyła deklarację i uiściła wpisowe.
6. Członkowie Polskiego Związku Łowieckiego podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków i od odpowiedzialności cywilnej w zakresie czynności związanych z gospodarką łowiecką i polowaniami.
Art. 32a. 1. Organami Polskiego Związku Łowieckiego są:
1)
Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego, jako najwyższa władza
Polskiego Związku Łowieckiego, który tworzą, wyłonieni w wyborach pośrednich,
przedstawiciele kół łowieckich i przedstawiciele członków niezrzeszonych w
kołach łowieckich,
2) Naczelna Rada Łowiecka, do zadań której należy ustalanie kierunków i planów
działalności Polskiego Związku Łowieckiego między Krajowymi Zjazdami Delegatów
oraz realizacja innych zadań przewidzianych statutem, oraz Okręgowe Rady
Łowieckie,
3) Zarząd Główny jako organ zarządzający.
2. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego
reprezentuje Związek na zewnątrz.
3. Polski Związek Łowiecki zobowiązany jest posiadać organy kontroli
wewnętrznej.
4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego może przewidywać powoływanie innych
organów krajowych i okręgowych, które realizują - na terenie swego działania -
zadania określone w art. 34.
Art. 33. 1. Koła łowieckie zrzeszają osoby fizyczne i są podstawowym ogniwem organizacyjnym w Polskim Związku Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa.
2. Koła łowieckie posiadają osobowość prawną i
ponoszą odpowiedzialność za swoje zobowiązania.
3. Osobowość prawną koła łowieckie nabywają i tracą z dniem nabycia lub
utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim.
4. Wskazane statutem organy okręgowe, o których mowa w art. 32a ust. 4,
koordynują i nadzorują działalność kół łowieckich oraz członków - osób
fizycznych niezrzeszonych w kołach łowieckich.
5. Organy, o których mowa w ust. 4, uchylają, w ramach nadzoru, sprzeczne
z prawem bądź statutem Polskiego Związku Łowieckiego uchwały kół łowieckich.
6. W sprawach nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim
oraz utraty członkostwa w kole łowieckim zainteresowany może - po wyczerpaniu
postępowania wewnątrzorganizacyjnego - dochodzić swoich praw na drodze sądowej.
Art. 33a. 1. Koło łowieckie powinno liczyć co najmniej 10 osób fizycznych będących członkami Polskiego Związku Łowieckiego.
2. Założyciele koła podpisują i składają deklarację
członkowską.
3. Założyciele koła, którzy podpisali i złożyli deklarację, stają się
członkami koła z chwilą przyjęcia go do Polskiego Związku Łowieckiego.
Art. 34. Do zadań Polskiego Związku Łowieckiego należy:
1)
prowadzenie gospodarki łowieckiej,
2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją
rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w
ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt
łownych i innych zwierząt dziko żyjących,
3) pielęgnowanie historycznych wartości
kultury materialnej i duchowej łowiectwa,
4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji
populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych,
5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Polskiego
Związku Łowieckiego prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich,
6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego,
7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa
i strzelectwa myśliwskiego,
8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i
wystawienniczej o tematyce łowieckiej,
9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi,
10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania
zwierzyną,
11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków
łowczych,
12) realizacja innych zadań zleconych przez ministra
właściwego do spraw środowiska.
Art. 35. 1. Działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej.
2. Dochód z działalności gospodarczej Polskiego
Związku Łowieckiego oraz kół łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów
statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między członków. Mienie
Polskiego Związku Łowieckiego i kół łowieckich nie podlega podziałowi między
członków.
3. Przepisy regulujące zasady gospodarki finansowej stowarzyszeń stosuje
się odpowiednio do gospodarki finansowej Polskiego Związku Łowieckiego.
Art. 35a. 1. Nadzór nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.
2. Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego.
Rozdział 7
Straż łowiecka
Art. 36. 1. Tworzy się Państwową Straż Łowiecką jako umundurowaną, uzbrojoną i wyposażoną w terenowe, oznakowane środki transportu formację podległą wojewodzie.
1a.
Koordynację działań Państwowej Straży Łowieckiej na obszarze województwa w
zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 37 ust. 1, prowadzi komendant
wojewódzki Państwowej Straży Łowieckiej powoływany przez wojewodę.
2. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mają obowiązek
zatrudnić lub powołać co najmniej jednego strażnika, którego zadaniem jest
ochrona zwierzyny i prowadzenie gospodarki łowieckiej.
3. Straż łowiecką stanowią:
1) Państwowa Straż Łowiecka,
2) strażnicy łowieccy powoływani lub zatrudniani przez dzierżawców i zarządców
obwodów łowieckich.
Art. 37. 1. Zadaniem Państwowej Straży Łowieckiej jest kontrola realizacji przepisów ustawy, a w szczególności w zakresie:
1)
ochrony zwierzyny,
2) zwalczania kłusownictwa i wszelkiego szkodnictwa
łowieckiego,
3) zwalczania przestępstw i wykroczeń w zakresie łowiectwa,
4) kontroli legalności skupu i obrotu zwierzyną.
2. Państwowa Straż Łowiecka współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.
Art. 38. 1. Strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej oraz strażnikiem łowieckim może być osoba, która:
1)
posiada obywatelstwo polskie,
2) ukończyła 21 lat,
3) korzysta z pełni praw publicznych,
4) posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe,
5) cieszy się pozytywną opinią wydaną przez komendanta
wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby
zainteresowanej,
6) posiada dobry stan zdrowia,
7) nie była karana sądownie,
8) ukończyła z wynikiem pozytywnym przeszkolenie według
programu opracowanego przez ministra właściwego do spraw środowiska w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.
2. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej są pracownikami urzędów wojewódzkich.
Art. 38a. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej przysługuje bezpłatne umundurowanie wraz z oznakami służbowymi i odznakami służbowymi, które zobowiązany jest nosić przy wykonywaniu czynności służbowych.
Art.
39. 1. Na
terenach obwodów łowieckich ochroną zwierzyny oraz ochroną mienia dzierżawców i
zarządców, zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa
łowieckiego i szkodnictwa przyrodniczego, popełnianych w obwodach łowieckich
polnych i leśnych, zajmują się strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej, na
zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie postępowania w
sprawach o wykroczenia.
2. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu zadań
określonych w ust. 1 mają prawo do:
1)
legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia w
celu ustalenia ich tożsamości,
2) nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego za
wykroczenia popełniane na terenach obwodów łowieckich w zakresie szkodnictwa
łowieckiego,
3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu w obwodach
łowieckich oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ich ładunku
oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego
podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia,
4) przeszukania osób, pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach
uzasadnionego podejrzenia o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia na
zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,
5) ujęcia sprawcy przestępstwa lub wykroczenia na gorącym uczynku lub w
pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa i doprowadzenia do
jednostki Policji,
6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa
lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia, oraz ich
zabezpieczenia,
7) prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktu oskarżenia w
postępowaniu uproszczonym, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest zwierzyna, w
trybie i na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,
8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach
przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela publicznego i
wnoszenia środków zaskarżania(9) do sądu rejonowego od rozstrzygnięć kolegium
do spraw wykroczeń w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa
łowieckiego;
9) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących skup, przerób i sprzedaż
tusz zwierzyny lub ich części w zakresie sprawdzenia źródeł jej pochodzenia,
9a) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących obrót zwierzyną żywą oraz
podmiotów prowadzących chów i hodowlę zwierząt łownych w zakresie sprawdzenia
źródeł ich pochodzenia,
9b) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących sprzedaż usług obejmujących
polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
10) noszenia broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, pałki
wielofunkcyjnej i kajdanek oraz pocisków, w tym pocisków niepenetracyjnych,
11) noszenia miotacza gazu obezwładniającego,
12) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką
pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również w
nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na
zasadach określonych w przepisach o Policji, określających szczegółowo zasady
żądania takiej pomocy.
3. Strażnik Państwowej Straży Łowieckiej może, wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego czynności określonych w ustawie, stosować środki przymusu bezpośredniego w postaci:
1)
siły fizycznej,
2) chemicznych środków obezwładniających w postaci miotacza gazu
obezwładniającego,
3) pałki wielofunkcyjnej,
4) kajdanek,
5) pocisków niepenetracyjnych.
4.
Zastosowanie przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej środków przymusu
bezpośredniego, o których mowa w ust. 3, powinno odpowiadać potrzebom
wynikającym z istniejącej sytuacji i zmierzać do podporządkowania się osoby
wydanym poleceniom.
5. Jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w
ust. 3, okazało się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności
danego zdarzenia nie jest możliwe, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej ma
prawo użycia broni palnej w następujących przypadkach:
1)
w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie własne lub innej
osoby,
2) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą
odebrać broń palną strażnikowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni
palnej,
3) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do
natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego
użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu strażnika albo innej osobie.
6.
Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający najmniejszą szkodę
osobie, przeciwko której użyto broni i nie może zmierzać do pozbawienia jej
życia, a także narazić na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych
osób.
7. Do wykonywania przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej czynności,
o których mowa w ust. 2, a także do użycia przez niego środków przymusu, o
których mowa w ust. 3 i 5, stosuje się odpowiednio przepisy o Policji.
8. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej wykonującemu obowiązki na
terenach obwodów łowieckich przysługują uprawnienia określone odrębnymi
przepisami odnoszącymi się do:
1)
Straży Ochrony Przyrody - w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie
przyrody;
2) Państwowej Straży Rybackiej - w zakresie kontroli
legalności dokonywania połowu,
3) strażników leśnych - w zakresie zwalczania szkodnictwa
leśnego.
9.
Czynności, o których mowa w ust. 3, powinny być wykonywane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały
podjęte.
10. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 2,
przysługuje zażalenie do prokuratora.
11. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu czynności
służbowych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej w przepisach Kodeksu
karnego dla funkcjonariusza publicznego.
Art. 40. 1.
Strażnicy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2:
1)
wykonując zadania współdziałają z Państwową Strażą Łowiecką. Przy wykonywaniu
czynności służbowych przysługują im uprawnienia oraz obowiązują zasady, o
których mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 9 i 11, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4
oraz ust. 9-11,
2) mają prawo do noszenia i używania broni myśliwskiej w celach ochrony
zwierzyny przed drapieżnikami znajdującymi się na liście zwierząt łownych,
zgodnie z rocznym planem łowieckim, o ile są członkami Polskiego Związku
Łowieckiego.
2.
Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, strażnik łowiecki ma
obowiązek nosić odznakę strażnika oraz na żądanie okazywać legitymację
służbową.
3. Broń myśliwska, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być nabywana przez
dzierżawców bądź zarządców obwodów łowieckich oraz używana, ewidencjonowana i
przechowywana na zasadach określonych w przepisach o broni i amunicji.
Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi kwalifikacji zawodowych, wzory legitymacji, umundurowania, oznak służbowych oraz odznak służbowych strażników Państwowej Straży Łowieckiej, a także szczegółowe kwalifikacje zawodowe, wzór oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady:
1)
współdziałania Państwowej Straży Łowieckiej z Policją i Polskim Związkiem
Łowieckim,
2) posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej bojowej,
broni myśliwskiej śrutowej, amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego w
siedzibach straży.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe sposoby używania, ewidencjonowania i przechowywania
w siedzibach Państwowej Straży Łowieckiej broni palnej bojowej, broni
myśliwskiej śrutowej, amunicji i miotaczy gazu obezwładniającego.
Rozporządzenie powinno określać szczegółowe wymogi dotyczące przechowywania,
używania, ewidencjonowania w siedzibach Państwowej Straży Łowieckiej broni
palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji do tej broni oraz miotaczy
gazu obezwładniającego, a także wzory dokumentów niezbędnych do
ewidencjonowania broni i amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego, jej
wydawania i zdania, jak również warunki techniczne, jakim powinien odpowiadać
magazyn broni.
Rozdział 8
Wykonywanie polowania
Art. 42. 1. Polowanie może być wykonywane przez członków Polskiego Związku Łowieckiego lub cudzoziemców, o których mowa w art. 42a ust. 1, za zgodą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego.
2. Podczas polowania uprawniony do jego wykonywania zobowiązany jest posiadać:
1)
legitymację członkowską Polskiego Związku Łowieckiego. Wymóg ten nie dotyczy
cudzoziemców wymienionych w art. 42a ust. 1 i art. 43 ust. 1,
2) pozwolenie na posiadanie broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający do
jej posiadania, jeżeli wykonuje polowanie za pomocą broni przeznaczonej do
celów łowieckich,
3) zezwolenie ministra właściwego do spraw środowiska na łowienie zwierzyny
przy użyciu ptaka łowczego, jeżeli wykonuje polowanie przy pomocy ptaków
łowczych.
3. Wyróżnia się trzy rodzaje uprawnień do wykonywania polowania:
1)
podstawowe - uprawniające do odstrzału zwierząt łownych, z wyjątkiem samców
zwierzyny płowej,
2) selekcjonerskie - uprawniające do odstrzału wszystkich zwierząt łownych,
3) sokolnicze - uprawniające do łowienia zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych.
4. Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania, o których mowa w ust. 3 pkt 1, jest:
1)
odbycie rocznego stażu w kole łowieckim lub ośrodku hodowli zwierzyny,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie, z wynikiem pozytywnym, egzaminu przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
5. Z odbycia stażu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 zwolnieni są:
1) osoby
posiadające wyższe lub średnie wykształcenie leśne,
2) osoby posiadające inne wyższe wykształcenie o specjalności łowieckiej,
3) strażnicy łowieccy pełniący swe funkcje przez okres nie krótszy niż 2 lata,
4) cudzoziemcy oraz obywatele polscy, którzy przebywają z zamiarem stałego
pobytu za granicą, jeżeli posiadają aktualne uprawnienia do wykonywania
polowania w innym państwie,
5) osoby, które uprzednio utraciły członkostwo w Polskim Związku Łowieckim.
6. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 2, jest:
1)
posiadanie uprawnień podstawowych przez co najmniej 3 lata,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
7. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 3, jest:
1)
posiadanie uprawnień podstawowych,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
8.
Do wykonywania polowania indywidualnego jest wymagane, poza dokumentami
określonymi w ust. 2, pisemne upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę
obwodu łowieckiego.
9. Polski Związek Łowiecki ustala wysokość opłat za szkolenie i
egzaminowanie, uwzględniając poniesione koszty.
10. Uprawnienia do wykonywania polowania wygasają o ile zainteresowany w
okresie 5 lat od ich nabycia nie uzyskał członkostwa Polskiego Związku
Łowieckiego lub też po upływie 5 lat od ustania członkostwa w Polskim Związku
Łowieckim.
11. Minister właściwy do spraw środowiska, określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb wydawania zezwoleń na łowienie zwierzyny przy
użyciu ptaków łowczych, kierując się potrzebą podtrzymania polskich zwyczajów i
tradycji sokolniczych.
Art. 42a. 1. Uprawnienia do wykonywania polowania posiadają także obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli posiadają uprawnienia do wykonywania polowania w państwie członkowskim Unii Europejskiej i złożą egzamin uzupełniający w języku polskim przed komisją, o której mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, ust. 6 pkt 3 i ust. 7 pkt 3, z obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej przepisów dotyczących zasad i warunków wykonywania polowania, a także listy gatunków zwierząt łownych oraz okresów polowań na te zwierzęta, a w przypadku uprawnień selekcjonerskich także zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierzyny płowej.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 5 lat od dnia egzaminu.
Art. 42b. 1. Termin rozpoczęcia i zakończenia polowania indywidualnego oraz ilość i gatunek pozyskanej zwierzyny podlega wpisowi w książce ewidencji pobytu na polowaniu indywidualnym, którą zobowiązani są posiadać dla każdego obwodu dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich.
2. W przypadku pozyskania zwierzyny na polowaniu indywidualnym myśliwy jest zobowiązany odnotować ten fakt w posiadanym upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego:
1)
w odniesieniu do zwierzyny grubej - przed podjęciem czynności transportowych,
2) w odniesieniu do zwierzyny drobnej - niezwłocznie po zakończeniu
polowania.(niniejszy przepis wchodzi w życie z dniem 31 czerwca 2005 r.)
3. Za dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, odpowiedzialny jest myśliwy wykonujący polowanie.
Art. 42c. Osoba prowadząca punkt skupu obowiązana jest oznakować tusze: łosi, jeleni, danieli, muflonów, saren i dzików bezpośrednio po dostarczeniu przez uprawnionego do wykonywania polowania pozyskanej zwierzyny.
Art. 42d. Odstrzał samców łosi, jeleni, danieli, saren i muflonów podlega ocenie co do jego zgodności z zasadami selekcji osobniczej. Oceny w obwodach podlegających wydzierżawieniu dokonują komisje powołane przez Polski Związek Łowiecki, w skład których wchodzą przedstawiciele: Polskiego Związku Łowieckiego oraz Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, a w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia ich zarządcy przy udziale odpowiednio przedstawiciela: Polskiego Związku Łowieckiego albo Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe bądź obu z nich.
Art. 42e. Minister właściwy do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, sposób wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich, uwzględniając kryteria wyceny Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny, a także sposób i formę ochrony trofeów rekordowych oraz wielkość trofeów, których wywóz za granicę jest zabroniony.
Art. 43. 1. Cudzoziemiec lub obywatel polski, który przebywa z zamiarem stałego pobytu za granicą, niebędący członkiem Polskiego Związku Łowieckiego bądź niespełniający warunków określonych w art. 42a może wykonywać polowanie po wykupieniu polowania u przedsiębiorcy wpisanego do rejestru, o którym mowa w art. 17 ust. 1, albo na podstawie zgody ministra właściwego do spraw środowiska. Zgoda jest wydawana na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego lub w przypadku polowań w obwodach zarządzanych na wniosek ich zarządców.
1a. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może polować wyłącznie w obecności przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego będącego członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, który wskazuje zwierzynę przeznaczoną do odstrzału i odpowiedzialny jest za dokonanie wpisu, o którym mowa w art. 42b ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób powoływania komisji egzaminacyjnych oraz zakres i tryb przeprowadzania egzaminów, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, art. 42 ust. 6 pkt 3, art. 42 ust. 7 pkt 3 i art. 42a ust. 1, uwzględniając:
a)
konieczność zapewnienia w składzie komisji egzaminacyjnej przedstawicieli
Polskiego Związku Łowieckiego, zarządu województwa, Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe i Policji,
b) rodzaje uzyskiwanych uprawnień,
c) dokumenty wymagane do złożenia przed egzaminem,
d) sposób przeprowadzania i dokumentowania egzaminów,
2) wzory dokumentów potwierdzających uzyskanie uprawnień, o których mowa w art. 42 ust. 3 i art. 42a ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania polowania oraz znakowania, o którym mowa w art. 42c, wzór upoważnienia do wykonywania polowania indywidualnego, wzór książki ewidencji pobytu na polowaniu indywidualnym, uwzględniając istniejące polskie zwyczaje łowieckie oraz kierując się troską o bezpieczeństwo osób i mienia.
Art. 44. 1. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody oraz Polskiego Związku Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia, dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, okresy polowań na zwierzęta łowne.
2.
Marszałek województwa jest uprawniony do skracania, w uzasadnionych
przypadkach, okresów polowań na terenie województwa, po zasięgnięciu opinii
Polskiego Związku Łowieckiego.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii
Państwowej Rady Ochrony Przyrody, może zezwolić na dokonanie odstrzału lub
odłowu zwierzyny do celów związanych z badaniami naukowymi i edukacją, dla
odbudowy populacji, zasiedlania i reintrodukcji gatunków zwierzyny lub dla
koniecznych działań w celach hodowlanych, także w okresach ochronnych z uwagi
na brak innego zadowalającego rozwiązania oraz pod warunkiem, że nie jest to
szkodliwe dla zachowania populacji danych gatunków w stanie sprzyjającym
ochronie w ich naturalnym zasięgu występowania.
3a. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, jest wydawane na wniosek, który
zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę
wnioskodawcy;
2) cel wykonania czynności;
3) liczbę osobników, których dotyczy wniosek;
4) nazwę gatunku lub gatunków w języku polskim i
łacińskim, których będą dotyczyć czynności;
5) określenie sposobu, miejsca i czasu wykonania
czynności oraz wynikających z tego zagrożeń;
6) wskazanie podmiotu, który wykona czynności.
3b. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 3 zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę
wnioskodawcy;
2) liczbę osobników, których dotyczy zezwolenie;
3) nazwę gatunku lub gatunków w języku polskim i
łacińskim, których będą dotyczyć czynności;
4) opis czynności, na które wydaje się zezwolenie;
5) wskazanie dozwolonych środków i sposobów odstrzału
lub odłowu oraz podmiotów wykonujących te czynności;
6) wskazanie podmiotów uprawnionych do kontroli
realizacji wydanego zezwolenia w terenie;
7) określenie terminu złożenia ministrowi właściwemu do
spraw środowiska informacji o wykorzystaniu zezwolenia.
4. (uchylony).
Art. 44a. 1. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego może
dokonywać odłowu drapieżników, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie ust. 3, w pułapki żywołowne.
2. Odłów,
o którym mowa w ust. 1, nie jest polowaniem w rozumieniu art. 4 ust. 2.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) gatunki drapieżników, które mogą być odławiane w
pułapki żywołowne,
2) warunki, czas i miejsce odłowu,
3) rodzaje pułapek żywołownych i warunki, jakie muszą
one spełniać, aby zapewnić selektywny odłów drapieżników
- uwzględniając konieczność humanitarnego postępowania ze zwierzętami.
Art. 45. 1. W przypadku nadmiernego zagęszczenia zwierzyny, zagrażającego trwałości lasów, nadleśniczy działający z upoważnienia dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego wydaje decyzję administracyjną, nakazującą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego wykonanie odłowu lub odstrzału redukcyjnego zwierzyny.
2.
Jeżeli dzierżawca obwodu łowieckiego nie realizuje rocznego planu łowieckiego w
zakresie pozyskania zwierzyny, nadleśniczy działający z upoważnienia dyrektora
regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe wydaje
postanowienie o zastosowaniu odstrzału zastępczego zwierzyny, według zasad
określonych w umowie dzierżawy obwodu łowieckiego.
3. W przypadku szczególnego zagrożenia w prawidłowym funkcjonowaniu
obiektów produkcyjnych i użyteczności publicznej przez zwierzynę, starosta, w
porozumieniu z Polskim Związkiem Łowieckim, może wydać decyzję o odłowie lub
odstrzale redukcyjnym zwierzyny.
4. Odstrzały redukcyjne i zastępcze zwierzyny mogą przeprowadzać
wyłącznie osoby uprawnione do wykonywania polowania.
Rozdział 9
Szkody łowieckie
Art. 46. 1. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych:
1)
w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny,
2) przy wykonywaniu polowania.
2. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania wysokości odszkodowania dokonują przedstawiciele zarządcy lub dzierżawcy obwodu łowieckiego. Na żądanie strony w oględzinach, szacowaniu szkód oraz ustalaniu wysokości odszkodowania uczestniczy przedstawiciel właściwej terytorialnie izby rolniczej.
Art. 47. 1. Właściciele lub posiadacze gruntów rolnych i leśnych powinni, zgodnie z potrzebami, współdziałać z dzierżawcami i zarządcami obwodów łowieckich w zabezpieczaniu gruntów przed szkodami, o których mowa w art. 46.
2. W przypadku gdy pomiędzy właścicielem lub posiadaczem gruntu a dzierżawcą lub zarządcą obwodu łowieckiego powstał spór o wysokość wynagrodzenia za szkody, o których mowa w art. 46, strony mogą zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce powstałej szkody organu gminy w celu mediacji dla polubownego rozstrzygnięcia sporu.
Art. 48. Odszkodowanie nie przysługuje:
1) osobom, którym przydzielono grunty
stanowiące własność Skarbu Państwa jako deputaty rolne na gruntach leśnych,
2) posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy
nie dokonali ich sprzętu w terminie odbiegającym więcej niż 14 dni od dnia
zakończenia okresu zbioru tego gatunku roślin w danym regionie, określonego
przez zarząd województwa;
3) posiadaczom uszkodzonych upraw lub plonów rolnych, którzy
nie wyrazili zgody na budowę przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego
urządzeń lub wykonywanie zabiegów zapobiegających szkodom,
4) za szkody nieprzekraczające wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na 1 hektar uprawy,
5) za szkody powstałe w płodach złożonych w sterty, stogi i
kopce, w bezpośrednim sąsiedztwie lasu,
6) za szkody w uprawach rolnych założonych z rażącym
naruszeniem zasad agrotechnicznych.
Art. 49. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy szacowaniu szkód w uprawach i płodach rolnych oraz wypłat odszkodowań za szkody, uwzględniając terminy zgłoszenia szkody, obowiązek szacowania wstępnego i ostatecznego oraz obszar uszkodzonej uprawy.
Art. 50. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną.
2. Za szkody, o których mowa w ust. 1, wyrządzane na obszarach:
1)
obwodów łowieckich leśnych odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne
Lasy Państwowe ze środków budżetu państwa;
2) obwodów łowieckich polnych i obszarach niewchodzących w skład obwodów
łowieckich odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.
Rozdział 10
Przepisy karne
Art. 51. 1. Kto:
1)
strzela do zwierzyny w odległości mniejszej niż 500 m od miejsca zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań mieszkalnych,
2) wybiera jaja, pisklęta, niszczy gniazda ptaków łownych lub niszczy ich
lęgowiska,
3) przetrzymuje zwierzynę bez odpowiedniego zezwolenia,
4) niszczy nory i legowiska zwierząt łownych,
5) niszczy urządzenia łowieckie, wybiera karmę lub sól z lizawek,
6) poluje, nieposiadając przy sobie wymaganych dokumentów,
7) wbrew przepisom art. 42b ust. 2 nie dokonuje wymaganych wpisów w
upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego (niniejszy
przepis wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2005 r.) - podlega karze grzywny.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 52. Kto:
1) gromadzi, posiada, wytwarza, przechowuje lub wprowadza
do obrotu narzędzia i urządzenia przeznaczone do kłusownictwa,
2) wchodzi w posiadanie bezprawnie pozyskanej tuszy lub trofeów zwierząt
łownych,
3) bez wymaganego zezwolenia wprowadza do obrotu zwierzynę żywą lub mięso
zwierzyny ubitej,
4) hoduje lub utrzymuje bez zezwolenia charty rasowe lub ich mieszańce,
5) sprawując zarząd z ramienia dzierżawcy, a w obwodach niewydzierżawionych z
ramienia zarządcy, zezwala na polowanie osobie nieuprawnionej do wykonywania
polowania lub na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim pozyskania
zwierzyny ,
6) pozyskuje zwierzynę innego gatunku, innej płci lub w większej liczbie, niż
przewiduje upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu
łowieckiego, - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do roku.
Art. 53. Kto:
1) poluje
na przelotne ptactwo łowne na wybrzeżu morskim w pasie 3.000 m od brzegu w głąb morza lub 5000 m w głąb lądu,
2) poluje z chartami lub ich mieszańcami,
3) poluje w czasie ochronnym,
4) poluje nie posiadając uprawnień do polowania,
5) wchodzi w posiadanie zwierzyny za pomocą broni i amunicji innej niż
myśliwska, środków i materiałów wybuchowych, trucizn, karmy o właściwościach
odurzających, sztucznego światła, lepów, wnyków, żelaz, dołów, samostrzałów lub
rozkopywania nor i innych niedozwolonych środków,
6) nie będąc uprawnionym do polowania wchodzi w posiadanie zwierzyny - podlega
karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 54. 1. W razie skazania za czyny wymienione w art. 52 i art. 53, sąd może orzec przepadek broni, pojazdów, narzędzi i psów, przy użyciu których dokonane zostało przestępstwo, a także przepadek trofeów, tusz zwierzyny i ich części.
2. Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć również przedmiotów niestanowiących własności sprawcy.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 55. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz. 452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz. 212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995 r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446 i Nr 141, poz. 700) w art. 11:
1) w ust.
1 po pkt 14 dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
"15) obrotu w kraju i z zagranicą zwierzyną żywą oraz
tuszami zwierzyny i ich częściami, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez
dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na terenie kraju, a także sprzedaży
usług turystycznych obejmujących polowania w kraju dla cudzoziemców i polowania
za granicą.";
2) po
ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust. 1
pkt 15, określają przepisy prawa łowieckiego."
Art. 56. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr
101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1,
poz. 3 i Nr 127, poz. 627) w art. 47 w ust. 8 w pkt 1 wyrazy "strażników
łowieckich" zastępuje się wyrazami "Państwowej Straży
Łowieckiej".
Art. 57. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody
(Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 89, poz.
415) w art. 18 w ust. 8 w pkt 1 wyrazy "strażników łowieckich"
zastępuje się wyrazami "Państwowej Straży Łowieckiej".
Art. 58. 1. Przedsiębiorstwa zajmujące się sprzedażą polowań dla
cudzoziemców oraz eksportem, obrotem zwierzyny żywej oraz tusz zwierzyny mogą
realizować umowy zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy przez okres 6
miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
2. Po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona po uzyskaniu koncesji.
Art. 59. 1. Dotychczasowe zrzeszenie Polski Związek Łowiecki staje się
Polskim Związkiem Łowieckim w rozumieniu ustawy.
2. Koła łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów i istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się kołami łowieckimi w jej rozumieniu.
3. Uprawnienia do wykonywania polowania nabyte przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują swoją moc i stają się uprawnieniami do wykonywania polowania w jej rozumieniu.
Art. 60. 1. Obwody łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów stają się obwodami łowieckimi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Obwody wyłączone z wydzierżawienia na podstawie dotychczasowych przepisów stają się ośrodkami hodowli zwierzyny w rozumieniu niniejszej ustawy, pod warunkiem, że w ciągu 1 roku od dnia jej wejścia w życie dostosują realizowane cele do wymogów określonych w art. 28 ust. 2.
Art. 61. Umowy dzierżawy obwodów łowieckich zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy tracą swoją ważność z dniem 31 marca 1997 r., z zastosowaniem przepisu art. 29 ust. 2.
Art. 62. Przepisy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w
art. 63, zachowują swoją moc, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie
dłużej jednak niż w okresie 1 roku od dnia jej wejścia w życie.
Art. 63. Traci moc ustawa z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie
zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz. U. z 1973 r. Nr 33, poz. 197, z 1990
r. Nr 34, poz. 198 i z 1991 r. Nr 101, poz. 444).
Art. 64. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.
__________
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz.
875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z
1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 108, poz. 681, z 2001
r. Nr 81, poz. 875, z 2002 r. Nr 200, poz. 1680 oraz z 2003 r. Nr 110, poz.
1039 i Nr 162, poz. 1568.